جایگاه ابراهیم(ع) را دریاب و ابراهیمی شوباطن آن است که: آن مکانت ( جایگاه و عزت و منزلت) را دریابد. در آن مکانت مستقر شود و نمازی چون نماز ابراهیم بخواند.
هر دو مطلب آمده است: یکی مربوط به مناسک حج است و دیگری مربوط به اسرار حج.
حضرت سجاد (ع) در این حدیث فرمود: وقتی انسان به مقام ابراهیم می‌رسد، یعنی: « خدایا من به جایگاه ابراهیم خلیل پا گذاشته‌ام... در اینجا با هر اطاعتی آشنایی برقرار کرده و از هر معصیتی ابراز انزجار می‌کنم. همانطور که خلیل تو گفت: وجهتُ وجهیَ للذی فَطَرَ السَّماواتِ و الأرض، من نیز ابراهیم‌گونه به هر طاعتی روی می‌آورم و از هر معصیتی روی بر می‌گردانم.»
امام سجاد (ع) سپس از شبلی پرسید: «و صلّیت صلوة ابراهیم و أَرْغَمْتَ اَنفَ الشیطان/ ابراهیم‌گونه نماز خواندی؟ و دماغ شیطان را به خاک مالیدی؟» ...
این فرموده امام یعنی: آن کس که در حال نماز حواسش جمع نیست و خلوص و خضوعی ندارد، او به جای ابراهیم نایستاده است.
کسانی که به اسرار حج و زیارت آگاه هستند، وقتی به مکه می‌روند و اطراف مکه طواف می‌کنند، لحظه به لحظه، قدم به قدم، آن مراسم و مواقف را گرامی می‌دارند، زیرا آنجا انبیاء و اولیاء و ائمه پاگذاشته‌اند. آنها می‌گویند من به جایی پاگذاشته‌ام که انبیا و اولیا و ائمه (ع) پا گذاشته‌اند. من به چیزی دست می‌زنم که انبیا و معصومین (ع) دست زده‌اند.
کسانی که به اسرار حج آشنا نیستند، اما معلوم نیست با چه حالی به مکه می‌روند، با چه قالی در مکه سخن می‌گویند، اینها اطراف کعبه‌ای می‌گردند که مشرکین هم اطراف آن زیاد طواف کرده‌اند، که: «و ما کان صلاتهم عندالبیت الا مکاءً و تصدیة».